استاد جواد میرزایی

بعضی‌ها خیلی راحت مسیر زندگیشان را پیدا می‌کنند. از همان ابتدا تصمیم‌شان را می‌گیرند. انتخاب‌هایشان را طوری انجام می‌دهند که مسیرشان را به سمت هدف هدایت کند. برای هدفشان زحمت می‌کشند و دیر یا زود، با سختی یا راحتی به هدفشان می‌رسند. اما برای یک دسته‌ی دیگر همیشه این سوال باقی می‌ماند: «قراره تو این دنیا چیکار کنم؟

جواد هم جز این دسته بود. اتفاقات زندگی جواد جوری رقم ‌می خورد که حتی بیشتر از افراد معمولی او را در پیدا کردن جواب این سوال سردرگم می‌کرد. جواد میرزایی در سه شنبه ۱۳۷۴/۰۷/۲۵ در شیراز به دنیا آمد. ته تغاری لوس خانواده که هرچیزی که میخواست در اختیارش بود!

از محیط زندگی که بگذریم ورود به مدسه و شکوفایی استعدادها هم کم کم باعث شکل‌گیری مسیر زندگی خیلی از افراد می‌شود. اما در این زمینه هم نه تنها بخت با جواد یار نبود، بلکه کار او را دشوار تر کرد.

جواد با اینکه علاقه چندانی به دروس ریاضیات نداشت اما همیشه جزو نفرات برتر کلاس بود، در ورزش هم کارنامه درخشانی داشت و وقتی پا به توپ می‌شد، کسی جلو دارش نبود. هرچه بیشتر پیش می‌رفت انتخاب برایش سخت‌تر میشد. و این سوال در ذهنش پررنگ‌تر: « قراره تو این دنیا چیکار کنم؟»

انگار دنیا هم قصد کمک به جواد را نداشت و هرچه پیش می‌رفت سردگمی او بیشتر می‌شد. جواد وقتی وارد مقطع راهنمایی شد با درس‌های جدیدی آشنا شد. از قبل میانه خوبی با درس‌های ریاضی نداشت ولی دروس زبان و ادبیات و عربی جایی بود باز هم باعث تحسین دیگران شد. در زبان هم مثل ورزش و ادبیات استعداد و علاقه زیادی داشت و به قدری خوب شده بود که دوستانش در زمان امتحانات از اون کمک می‌گرفتند. شده بود معلم عربی جمع سه چهار نفره دوستانش. هرچه موفقیت‌های بیشتری پیدا می‌کرد، انتخاب هم برایش سخت‌تر می‌شد. وقتی جواد وارد دبیرستان شد. دیگر اشتیاقی برای دنبال کردن استعدادهایش نداشت. زمانی که انسان هدف درست و روشنی نداشته باشد. تحمل سختی و دشواری‌های مسیر برایش ناممکن می‌شود. همین علت کافی بود تا جواد در مدرسه افت شدیدی را تجربه کند، چیزی که تا آن لحظه برایش غربیه بود.

از ورزش هم فاصله گرفت و نزدیک‌ترین ارتباطش به زبان انگلیسی بر می‌گشت به همان دوران ابتدایی. در این دوران اتفاق دیگری مسیری زندگی جواد را تحت تاثیر قرار داد.

جواد چهاربار در درس حسابان تجدید شد!!! با معدل ۱۲/۲۵ و به سختی دیپلم خود را گرفت! کنکور نزدیک بود و آرزوهایش دور. تصمیم خودش را گرفت و به خودش فرصت جبران اشتباهاتش را داد.

اوعلی رغم میل خانواده کنکور منحصرا زبان را انتخاب کرد! این احساس را قبلا تجربه نکرده بود تنفری که تبدیل به علاقه شده بود. احساس گنگ و خوشایندی از موفق شدن، بالاتر رفتن، بهتر شدن. جواد قبلا در هر رشته‌ای که موفق شده بود، از ابتدا استعدادش را نشان داده بود ولی این بار حسش کاملا فرق می‌کرد. یک تصمیم باعث شده بود تا جواد استعداد، علاقه و مهارتی را در خودش کشف کند که هرگز فکرش را هم نمی‌کرد. حالا تمام فکر و ذکرش شده بود تدریس زبان انگلیسی! جواد میرزایی تصمیمش را گرفته بود.

او می‌خواست تا دیگران هم بتوانند مانند او این حس را تجربه کنند. او می‌خواست تلخ‌ترین تجربیات دیگران را به جالب‌ترین اتفاق زندگیشان تبدیل کند. چون جواد در آن سال‌ها منظم بر روی درس خواندن زمان نگذاشته بود در سال اول نتواست رتبه خوبی بدست بیاورد. برای همین دوباره تلاش کرد. سعی کرد جبران کم کاری‌های گذشته را بکند.

تلاش‌هایش نتیجه بخش بود و رتبه سال دوم خیلی بهتر از سال گذشته بود. اما این برای رسیدن به هدف کافی نبود. جواد برای رسیدن به هدفش مصمم‌تر از این بود که کنار بکشد. برای همین همه چیز را رها کرد و با تمام وجود بر روی هدف متمرکز شد.

جواد میرزایی در سال ۹۴ توانست در رشته آموزش زبان انگلیسی در دانشگاه دولتی سلمان فارسی پذیرفته شود. در همان سال اول به تدریس زبان مشغول شد و در کنار تحصیل محیط کاری را هم تجربه کرد. جایی که اولین قدم برای او در رسیدن به هدف بزرگش بود. هرچه که بیشتر تدریس می‌کرد، تازه دلیل اتفاقات برایش روشن می‌شد. انگار تمام این اتفاقات برای آماده کردن او برای هدفش چیده شده بود. تمرین های جلو آیینه به او کمک می‌کرد تا تدریس جذاب‌تری داشته باشد. او یک آرتیست بود و می‌دانست چطور باید نگاه مخاطبانش را محصور خود کند. کلاس، صحنه نمایشی برایش بود که کارگردانی‌اش را خودش بر عهده داشت.

عشق و علاقه به تدریس از همان کلاس کوچک زبان در او ریشه گرفته بود و تدریس در نقاط مختلف کشور باعث شده بود تا به راحتی بتواند با تمامی افراد با هر فرهنگ و قومیتی ارتباط برقرار کند. با اینکه اشتیاق و علاقه جواد به تدریس بیشتر می‌شد و به نظر می‌رسید همه چیز در جای خودش قرار گرفته، اما اتفاق‌های دیگری در انتظار جواد بود.

زبان در کنکور حذف شد! هدف جواد بزرگتر از چیزی بود که مشکلات به راحتی بتوانند او را به زمین بزنند. جواد موفقیت تمام بچه‌های ایران را می‌خواست و چه جایی بهتر از دنیای مجازی و اینستاگرام. زمانی که جواد وارد اینستاگرام شد، کمتر کسی فکر می‌کرد بچه‌هایی که برای فرار از درس ‌خواندن به اینستاگرام و وبسایت پناه می‌برند،حالا مطالب درسی را در آنجا دنبال کنند. جواد به هدف بزرگش رسیده بود.

حالا دیگران نامش را می‌شناختند و دوست داشتند زبان را با طعم تدریس جواد میرزایی تجربه کنند. جواد میرزایی توانسته بود زیبایی‌های حقیقی درسی به ظاهر خشک و حفظی را به دیگران معرفی کند. و به افرادی که در تمام طول زندگیشان فکر می‌کردند به اندازه‌ی کافی باهوش نیستند، نشان داد آن‌ها ضعیف‌تر از دیگران نبوده‌اند، آن‌ها از مسیر درست حرکت نمی‌کردند.

این اتفاق باعث شد تا کم کم جواد به این فکر بیافتد که آیا تصورات دیگران فقط درباره زبان اشتباه بوده است؟ اتفاقات جامعه در چندسال اخیر به شکلی رقم خورده بود که بسیاری از افراد دچار بی‌حسی شده بودند. همیشه در حال تلاش بودند اما نقطه روشنی را در برابر خود نمی دیدند. جواد این احساسات را به شکلی متفاوت‌تر تجربه کرده بود. زمانی که با تمام ذوق و استعدادهایش هیچ مسیر درستی را در برابرش نمی‌دید و نمی دانست برای زندگی چه هدفی دارد. زمانی که نمی‌دانست اتفاقات زندگیش چه ارتباط با یکدیگر دارند.

اما امروز جواد به هدف بزرگش رسیده بود. او این مسیر سخت و دشوار را پشت سر گذاشته بود. حالا دیگر هدف جواد علاقه‌مند کردن بچه‌ها به درس زیادی نبود. او می‌خواست همان حسی را که برای دانش‌آموزانش به ارمغان آورده بود، به تمام مردم کشورش هدیه کند و به آن‌ها نشان دهد، آن‌ها بی‌استعداد یا بی‌عرضه نیستند، شاید در مسیر درست قرار نداشته‌اند.

به آن‌ها ثابت کند، اتفاقاتی که در زندگیشان می‌افتد قطعا برای آماده کردنشان برای رسیدن به هدف است. همین موضوع باعث شد تا جواد میرزایی درباره مسیر درست زندگی و کسب موفقیت مطالعات و آموزش‌هایش را شروع کند و با کمک تجربیاتی که در این مسیر به دست آورده، با استفاده از مهارت خاصش در تدریس برای دیگران عرضه کند. اهداف جواد به قدری بزرگ شده بودند که طراحی سایت را در زمان خدمت سربازی آن هم از طریق یوتیوب به زبان انگلیسی فراگرفت تا امروز آموزش هایش را آنلاین و از راه دور به همه ی دانش آموزان این مرز و بوم ارائه دهد.

اگر تلاشگرید موفق باشید!